tüm zerafetiyle güzel yüzüne
düşmüş saçları yine
------ sessiz....
ağlıyor işte incecik sesi ile;
aydınlatamadığı karanlığımıza...
dönüp bakıyorum -geceyarısı- birden
irkilerek!
ah! şimdi anlıyorum
--- o bir anne, sevgi dolu
--- sanki ruhumu o doğurdu...
sonra utanıyorum birden
manasız aydınlıklarımdan...
18.07.08
1 yorum:
kes :D
Yorum Gönder