27 Ağustos 2008 Çarşamba

hiçkimse - I

kocaman memeleri, kocaman kalçaları olan
küçücük bir kadın "o",
elleri buz gibi,
yüreği buz gibi
çok "zayıf" dinlemeyen duyamaz sesini

nazik, lakin kapkara
----- tüm ışıltıyı
----- tüm renkleri sömüren-
bir tarakla
uzun uzun taradı saçlarını
o taradıkça hırçınlaştı sanki
her bir tel
ve altın renkli, ışıl ışıl bir makas aldı eline : kadın.
her bir tutamı öfkeyle kesti
her birinden ayrılırken gözyaşı döktü
sonunda desteyi bir buket yapıp
yüreğinden bir küfür gibi verdi : adama...

Hiç yorum yok: