10 Eylül 2009 Perşembe

yansımalar

acemi gölge sapıyor izimden
ayaklarımın altında ellerim, aynadaki
aksim bana benzemiyor, bu ben
miyim şimdi?
kalbime, kalbime... kalbime atıyorlar
taşları; dizleri yaralı, yüzleri çamurlu çocuklar
ve gülüyor; dizleri yaralı, yüzleri çamurlu çocuklar.
gölgemi kandırarak eğleniyorum, kalbimi
taşlayan çocuklara benziyorum.
şehirde bir hayalet, parmak uçlarında
yürüyor; korkuyor şehirliden
titriyor, bir rutubetli duvarın dibinde, yarı aç
gözleri ıslak
şehirde bir hayalet, bir kayıp ruh
bir intihar mağduru
arıyor mezarını...
ve ben aynadakine küfrediyorum
gölgem gülüyor.

Hiç yorum yok: