zaman; sen!
anılarımı, umutlarımı elimden alıp giderken, çalarken benden beni ben yapanları... Ahh, arkandan gözyaşı bile dökemiyorum.. Benden gidişinden korkuyorum, akmayan akrebe sövüyorum!
Güneş, zamanın ilkel ekranı! Tam tepede ruhuma vuruyorsun altmış dakika, yirmi dört saat, 365 gün!..
Ve nefret ettiğim günü, beş korkunç parçaya bölüp(sanki beş defa yaşattıran) seni ilkel ses! Haydi bağır nefesin yettiğince; seni duymuyorum!...
Ben, benli zamanlardan korkuyorum....
2 yorum:
harika ...duygular böyle mi ifade edilebilir.müthiş olmuş .ne diyebilirim ki söylenecek söz bırakmamışsın ...yüreğine,kalemine sağlık.....
teşekkürler ilaydajığım çok hoş yazmışsın
Yorum Gönder